မၾကည္ရွိန္ကမူ အလြန္ႀကီးမားတုတ္ရွည္ေသာ လီးတန္ႀကီးသူ႔ေစာက္ဖုတ္ ထဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဝင္လာေသာ အရသာကို တနင့္တပိုးႀကီးခံစားရင္း မ်က္လုံးအစုံ ေမွး စင္းလွ်က္ရွိသည္။
“……ဖြိ…ဖြိ….ဖြစ္..ဖြစ္…ဖြိ..ဖြိ…ဖြစ္….ဖြိ….ဖြစ္….”
လီးတန္ႀကီးအသြင္းအႏြဳတ္လုပ္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားႀကီးမွာ ႂကြတက္လာ တိုင္း ခ်ိဳင့္ဝင္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ယားႂကြ လိုက္တက္လာၿပီး မၾကည္ရွိန္သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ထိုးေပးလိုက္သည္။ထိုအခါ ထြန္းထြန္းက လီးတန္ႀကီးကို တဆုံးထိခပ္ျမႇင္းျမႇင္းဖိသြင္းေပးလိုက္သည္။ ျပန္မႏြဳတ္ေတာ့ဘဲအဆုံးထိဖိကပ္ကပ္ထားလိုက္ၿပီး မၾကည္ရွိန္၏ နို႔ႀကီးႏွစ္မြြာေပၚသို႔ မ်က္ႏွာအပ္လွ်က္ လွိမ့္လွိမ့္နမ္းသည္။စူေမာက္တင္းေတာင့္ေနေသာ နို႔သီးဖ်ားႏုႏုေလး ေတြကို လွ်ာျဖင့္ ယက္ေပးသည္။
“ျပတ္…..ျပတ္… ပလပ္…ပလပ္…ျပတ္….”
“….ပလပ္…ပ်လပ္….ျပတ္….ပလပ္…ျပတ္…”
…..အ…အား…အမေလး….အား…အား…ကၽြတ္….ကၽြတ္…”
နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာျဖင့္ ပြတ္ဆြယက္ေပးတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး၏ အတြင္းသားေတြမွာ တဆတ္ဆတ္လြဳပ္လွ်က္ က်ဥ္ဆိမ့္ယားတက္ ေနသည္။လီး အေခ်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာ အလိုးခံဖူးေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔ ထူးျခားအီဆိမ့္လွေသာ ကာမအရသာထူးႀကီးကို မခံစားခဲ့ဖူးတာ အမွန္။
ထြန္းထြန္းက နို႔သီးေခါင္းႏုႏုေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္စုပ္လို႔အားရေသာအခါ လွ်ာဖ်ားထိပ္ျဖင့္တို႔ကာ ထိကာ ကလိဆြေပးျပန္သည္။
“….အီး…အီး…အင္း..ဟင္း…ဟား..ကၽြတ္….ကၽြတ္….အမေလး…အေမ့..အီး..
….အား….လိုး…လိုး…ပါေတာ့..ကြာ…အေမ့….အား…”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္စကားကို မသိဟန္ျပဳကာ ဆက္ဆြေနသည္။
“….အိုး…ဟိုး….အေမ့…လိုး….လိုးေတာ့လို႔…. အေမ့….မေနနိုင္ေတာ့ဘူး….”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို လီးတန္ကို ကိုင္ၿပီး ထိုးထည့္လိုက္ ေလေတာ့သည္။ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို တင္းကနဲ တင္းကနဲ ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္။ကာမဓာတ္အားအလြန္ေကာင္းၿပီး သန္မာႏူးညံ့ေသာ အေၾကာေတြျဖင့္ အညႇစ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ထြန္းထြန္းလည္း အီဆိမ့္ယားတက္သြားသည္။
တလအတြင္း အထူးဂ႐ုစိုက္ေလ့က်င့္ထားေသာ စပါယ္ရွယ္လီးႀကီး ကို အားပါပါျဖင့္ ဖ်စ္ညႇစ္နိုင္ေသာ စြမ္းအားမွာ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ေၾကာင္း ထြန္းထြန္း ကိုယ္ေတြ႕သိလိုက္သည္။
သွ်တၱရက်မ္းတေစာင္အလိုအရ ေစာက္ဖုတ္ညႇစ္အားသန္မာျခင္းသည္ မိန္းမတို႔၏ ထူးျခားမြဳ ၁၀ ပါးတြင္ ၁ ပါး အပါအဝင္ျဖစ္၏။ဂ႐ုတစိုက္သာ ေလ့က်င့္မထား ပါမြဳ ဤညႇစ္အားေၾကာင့္ သူ႔လေရေတြ ဒလေဟာပန္းထြက္ကုန္ေလာက္သည္။
“….ဖြတ္…ဖြတ္….ဖပ္ …ဖပ္…”
အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ မၾကည္ရွိန္၏ရမၼက္စိတ္မွာ အျပင္းအထန္ ထႂကြလာပါေတာ့ သည္။ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူမဖင္ဆုံႀကီးကိုလည္း စီးခ်က္က်က်ေကာ့၍ ေကာ့၍ ပစ္ပစ္ခံေနပါေတာ့သည္။
လူပ်ိဳသိုးထြန္းထြန္း၏ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အင္ဂ်င္စက္အရွိန္ျမင့္တက္ လာသလို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ ဒလစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
အခ်က္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္အေရာက္တြင္ မၾကည္ရွိန္ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီး တခုလုံး ပြင့္ထြက္မတတ္ယားတက္လာၿပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲတုန္လြဳပ္ကာ ေစာက္ေရပူေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
“…..ၿပိ….ၿပိ……ပ်စ္…ပ်စ္….ပလြတ္….ပလပ္….ၿပိ….ၿပိ….”
ေစာက္ေရပူေတြ ျပည့္လွ်ံအိုင္ထြန္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ခပ္သြက္သြက္ အသြင္းအႏြဳတ္ေၾကာင့္ သံစဥ္တမ်ိဳးေျပာင္းလာပါေတာ့သည္။သုတ္ေရေတြ ဒလေဟာပန္းထြက္သြားၿပီမို႔ မၾကည္ရွိန္တေယာက္ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ မလြဳပ္ရွား နိုင္ေတာ့ဘဲ ခပ္မွန္မွန္ ခပ္သြက္သြက္လိုးေဆာင့္လွ်က္ရွိေသာ ထြန္းထြန္းလီးႀကီး၏ အရသာကို မွိန္းလ်က္သာ ခံေနရပါေတာ့သည္။
ၾကာလာေတာ့ ထြန္းထြန္းဒူးေခါင္းေတြ က်ိန္းစပ္ပူထူလာ၏။ထို႔ေၾကာင့္ ပုံစံတမ်ိဳးျဖင့္ ေျပာင္းလိုးရန္ သူ႔လီးႀကီးကို ျပန္ႏြဳတ္လိုက္သည္။
လီးတန္ႀကီး ကၽြတ္ထြက္သြားေသာအခါ မၾကည္ရွိန္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွ ေစာက္ေရပ်စ္ပ်စ္ေတြ ယိုစီးက်လာ၏။ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ကို မထူလိုက္ၿပီး အနီးရွိ ခုတင္ေစာင္းေပၚ ေပြ႕တင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္လွဲသိပ္လိုက္၏။မၾကည္ရွိန္တေယာက္
ဘာစကားမွ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ ထြန္းထြန္းျပဳသမွ် အသာၿငိမ္ေနရေတာ့သည္။
လူငယ္သေလာက္ လီးႀကီး အလိုးသန္အဆြေကာင္းလွေသာ ထြန္းထြန္းကို အံ့ၾသေက်နပ္လွ်က္ ေနာက္ရက္ေတြအတြက္ပါ ဆက္ဆက္အလိုးခံဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ လွ်က္ရွိသည္။ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္၏ဖင္ဆုံႀကီးကို အနည္းငယ္မလွ်က္ ခုတင္ေစာင္းႏွင့္ အံက်ျဖစ္ေအာင္ျပင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေထာင္၍ ရင္ဘတ္ဆီသို႔ တြန္းကပ္လိုက္၏။
မၾကည္ရွိန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးမွာ ျပဴးအာလွ်က္ အညိဳေရာင္
သမ္းေနေသာ ႏြဳတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးႏွစ္လြြာက ေဘးသို႔ျပဲလန္ေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေတြက နီေရာင္သမ္းကာ စိုလက္ဖူးရြေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသား ထိပ္တြင္ ေငါက္ေတာက္ေလးျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိႀကီးကို လက္ညႇိုးလက္မႏွင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။
ပထမတြင္ အသာၿငိမ္၍ ခံေနေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေသာ အခါ မၾကည္ရွိန္တကိုယ္လုံး လူးလြန႔္ေကာ့ျပန္လာေတာ့၏။မ်က္ႏွာတခုလုံးလည္း ရြဳ႕ံမဲ့လ်က္ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားသည္။
“…..အား…အား….အေမ့….အား….အမေလး….အေမ့….အီး….အင့္…အား…”
တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေကာ့ေကာ့ေပး လာသည္။ထြန္းထြန္းက ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ပြတ္ေခ်ေပးေနရာမွ ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚရွိ ေရြြလိေမၼာ္ပုလင္းကို ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့၍ ၃ ခြက္ေလာက္ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
ခံေကာင္းေနစဥ္ ျဗဳံးကနဲရပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ မၾကည္ရွိန္က မ်က္စိကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေရြြလိေမၼာ္ပုလင္းေမာ့ေနေသာ ထြန္းထြန္းကို ေတြ႕လိုက္၏။
“…..မမ…ကိုလဲ …ေပးအုံးေလ…”
မၾကည္ရွိန္က ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ လူးလဲထရင္း ေျပာ၏။ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ထံ အရက္ပုလင္းေပးလိုက္၏။မၾကည္ရွိန္ကလည္း ထြန္းထြန္းနည္းတူ ေမာ့ေသာက္ လိုက္သည္။
ပုလင္းထားၿပီး ျပန္လာေသာ ထြန္းထြန္းကို သူ႔ေဘးနားသို႔ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး ယွဥ္တြဲထိုင္ေစသည္။ထို႔ေနာက္ ထြန္းထြန္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကို တယုတယ ဆုတ္ကိုင္ရင္း……..
“…..မမေတာ့…မင္းလီးႀကီးကို…. စြဲသြားၿပီကြယ္…. မၾကာ..မၾကာ..လိုးေပးေနာ္..
……….ေမာင္ေလး….ေနာ္…”
“…..လိုးေပးမွာေပါ့….မမ..ရဲ့…ကၽြန္ေတာ့္မွာ လက္ဖြဲ႕ေတြ လုပ္စရာရွိေသးတယ္…”
“…..အလိုးကလဲသန္….ၾကာလဲၾကာလိုက္တာ…တကယ့္အံ့မခန္းပါဘဲ… ဘာလဲ.. ေဆးေတြလိမ္းထားလို႔လား….”
မၾကည္ရွိန္က မႏၲေလးေနဖူးသူဆိုေတာ့ အၾကားအျမင္ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိသူပီပီ ေမးလိုက္၏။
“…… ဟုတ္ကဲ့… လိမ္းထားတယ္… က်ေနာ့္ဖာသာ က်ေနာ္ ေဖၚတဲ့လိမ္းေဆးေလ…
….. ႀကီးလဲႀကီးတယ္… ၾကာၾကာလဲ လိုးနိုင္တယ္… လူထြက္ၿပီးကထဲက ပီယသိဒၶိ အတြက္ ေလ့က်င့္ထားတာ မမ ရ…ဟဲဟဲ…”
မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းလီးႀကီးကို ျဖဲလိုက္လွန္လိုက္လုပ္ရင္း ေဆာ့ကစား ေပး၏။အခ်င္းပတ္လည္ ႏွစ္လက္မနီးနီးရွိသည္။အရွည္ကလည္း တစ္ထြာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ရွိ၏။ဒစ္ႀကီးကလည္း လွန္ျဖဲမွသာ ျပဲသည္။မၾကည္ရွိန္တေယာက္ မထင္မွတ္ ဘဲ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညမွာ ပံ့သကူလီးႀကီးအလိုးခံရသျဖင့္ အံ့ၾသေက်နပ္ေနသည္။
မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ဖြဖြရြရြကေလး ဆြေပးေနသလို ထြန္းထြန္းကလည္း မို႔ေမာက္တင္းအိေနေသာ မၾကည္ရွိန္၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တလုံးစီ လွည့္ေျပာင္း၍ ဖြဖြမြမြကေလး ဆုပ္ေခ်ေပးေနသည္။
“….မမ….အျပင္… ဘယ္မိန္းမကို လိုးဖူးေသးလဲဟင္…”
စကားသံက ညင္သာေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္လည္း မနာလိုဟန္ေလးေတြ ခပ္ေရးေရးပါေန၏။
“….ဟင့္အင္း…. ေဟာဒီ..မမေစာက္ဖုတ္ႀကီးက က်ေနာ္ ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ ပံ့သကူ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးပါ မမ…. ရာ…”
“…..ဟင့္….အင္း…… ယုံပါဘူး…”
“…ေအာ္….တကယ္ပါဆို… ႀကိမ္ျပရမွာလား…”
“…အို…မႀကိမ္ပါနဲ႔… ႀကိမ္တယ္ဆိုတာ လိမ္ညာတဲ့ အလုပ္ပါ… ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ၾကာၾကာလိုးနိုင္တာလဲ… ဟင္…မမ…ေတာင္…. တခ်ီၿပီးသြားၿပီ…”
“…..ေလ့က်င့္ထားတာ … မမ..ရ… က်ေနာ့လီးက ေဆးမလိမ္းခင္ကထဲက ႀကီးေနတာပါ… ေဆးလိမ္းတိုင္း ဂြင္းတိုက္တယ္… လေရထြက္ခါနီးမွာ ရပ္ပစ္တယ္.. တခါထပ္တိုက္တယ္….. ထြက္ခါနီးရင္ ျပန္ရပ္ပစ္တယ္… အဲ..ဒီလိုရက္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ ဆက္တိုက္ေလ့က်င့္လာတာ…. ဒါမို႔ ၾကာၾကာလိုးနိုင္တာေပါ့…. ဒါေပမဲ့ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရင္ ၿပီးပါတယ္….”
ထြန္းထြန္းက နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ နာရီကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ ၁၂ နာရီ တိတိရွိေနၿပီကို ေတြ႕ရ၏။
“….ကဲ…မမ…တခ်ီေလာက္… သိဒၶိထပ္တင္ၾကအုံးစို႔ေနာ္…”
“….သေဘာ….သေဘာ….ေျပာေလ…. ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔…. ခံရမွာလဲ…”
ထြန္းထြန္းကို အထင္မေသးရဲေတာ့။အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးေသာလီး။သူ႔လို လီးအေတြ႕အၾကဳံ အံခြက္ေနသူမ်ိဳးေတာင္ ဦးက်ိဳးေအာင္ လိုးနိုင္စြမ္းရွိသည့္ အရည္အခ်င္းတို႔က ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသျပေန၏။
ၿပီးေတာ့ ဂမၻီရသမား။
ေယာက်ာ္းတကာကို အနိုင္ယူ လွည့္စားခဲ့ေသာ မၾကည္ရွိန္တေယာက္ ထြန္းထြန္းကို အလိုလို ဦးက်ိဳးၿပီးသား ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
သူမ၏မာယာတသိန္း အပလိန္းအနႏၲျဖင့္ လွည့္စားေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းက ျဖဳံလိမ့္မည္မဟုတ္။မတေထာင္ တစ္ေကာင္ဘြားဆိုသူမွာ ထြန္းထြန္းလိုလူသား ျဖစ္ေၾကာင္း အႂကြင္းမဲ့ လက္ခံလိုက္ေတာ့သည္။
ကံေကာင္းေထာက္မေသာေၾကာင့္ ေတြ႕ၾကဳံခဲလွေသာ ဤလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳး ကို အဆုံးရြဳံးမခံနိုင္။ေစ်းကိုင္ေနလို႔လည္း ဘာမွ ထူးျခားေတာ့မည္ မဟုတ္။တဒဂၤ အတြင္း အေတြးဝကၤဘာေၾကာ နစ္ေမ်ာေနစဥ္……။
“……မမ….. ေစာေစာကလိုပဲ….. ခုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္ ပုံစံနဲ႔လိုးမယ္ေနာ္…”
“……အင္းပါ…လို႔…ဆိုေန…”
သည္တခါေတာ့ မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းျပင္ေပးစရာမလိုဘဲ သူ႔ဖာသာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ၿပီး ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြကို အဆင္သင့္ကားေပးထားသည္။
“….. မမ.. ပါးစပ္ထဲ လက္ဖြဲ႕ရွိတယ္ေနာ္….”
ထြန္းထြန္းက ေသခ်ာေအာင္ ေမးလိုက္ရေသး၏။လက္ဖြဲ႕ႏွစ္လုံးဖလွယ္ရမွသာ ဖိုဓာတ္+မဓာတ္ အတိုက္အခံအေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ၿပီး သိဒၶိဝင္မည္ျဖစ္၏။
မၾကည္ရွိန္က စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ပါးေစာင္ထဲမွ လက္ဖြဲ႕ကို လက္ညႇိုးႏွင့္
ကေလာ္ထုတ္ရင္း ………….
“….ေဟာဒီမယ္… လက္ဖြဲ႕ေတြ႕လား.. ေစာက္စကားမ်ားလြန္းအားႀကီးတယ္… လိုးမဲ့ဟာကို… အရစ္ကရွည္ေနေသးတယ္….ဒီက ေစာက္ဖုတ္က ရြလွၿပီ သိရဲ့လား..”
“….ဟြန္း…ေက်းဇူးရွင္မႀကီးကလဲ…. ေဒါခ်ည့္ဘဲ…”
“…..ဖတ္…ဖတ္….ဖတ္…ဖတ္ဖတ္….”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ခပ္ဖြဖြပုတ္ရင္း အထက္သို႔ေကာ့ေထာင္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေအာက္သို႔ႏွိမ့္၍ျပဴးအာေဖါင္းကား ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ျပဲျပဲႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ႏွစ္သြင္းလိုက္ေလသည္။
“….ဇြိ…ဇိ….ဗ်ိ…ဗ်စ္…. ဇြစ္…ဇြိ…”
ေစာက္ေရၾကည္ေတြက စိုရြြဲအိုင္ထြန္းေနၿပီမို႔ လီးတန္ႀကီးက အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ တိုးဝင္သြားသည္။သို႔ေသာ္ ေရွာ္ေရွာ္ရြြတ္ရြြတ္ ဝင္ျခင္းမ်ိဳးကားမဟုတ္။ျပည့္ျပည့္တင္း တင္း စီးစီးပိုင္ပိုင္ ဝင္သြားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။သည္တခ်ီက မႏၲာန္ရြတ္ရေတာ့မည့္အခ်ီျဖစ္၏။ ေစာက္ဖုတ္အရသာေနာက္သို႔ ေမ့ေမ်ာစြာ လိုက္ပါ၍မျဖစ္ေတာ့။ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္ ၃ ပုဒ္ ျဖစ္သည္။
တပုဒ္ကို ၃ရ ေခါက္စီရြတ္ရမည္ျဖစ္ရာ တပုဒ္လွ်င္ တခ်က္ေဆာင့္ႏြဳန္းျဖင့္ အခ်က္ေပါင္း ၁၁၁ ခ်က္ျဖစ္သည္။ပထမဆုံး ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မွာ……………………
“…..ဥဳံ မုစလိႏၵာ ေတာသာယာက လာသည့္မုဆိုး ငါ့ကိုလိုး….လိုးသည္ကိုလည္း ငါမသိ
………ဝင္ေလ တစိစိ…”
ျဖစ္ေလ၏။
ဒုတိယရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မွာ ………
“….. ဥဳံ ရိရိ ရက္ ရက္ အက္ အက္ အာ အာ .” ျဖစ္၏။
တတိယ ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မွာ ………..
“…..ဥဳံ ဣတၳိစိတၱံ ပီယံ မမ … ဣတၳိ စိတၱံ မြိဳင္းမြိဳင္း သြားဟ်ကပ္…” ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းက ပထမမႏၲာန္ကို စိတ္ထဲကရြတ္ဆိုကာ မႏၲာန္ရြတ္အၿပီးတြင္ တခ်က္ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲသြင္းထည့္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၍ မၾကည္ရွိန္တေယာက္ မရိုးမရြျဖစ္လွ်က္ေနစဥ္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ အင့္ကနဲျဖစ္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ မွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးေသာ အရသာကို ဇိမ္ႏွင့္ခံကာ မၾကည္ရွိန္တေယာက္ မ်က္စိစုံမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ထားရပါေတာ့သည္။မႏၲာန္အစီရင္ မ်ားပါသည္ဆို၍ ႏြဳတ္ကဘာတခြန္းမွ် မဆိုမိေတာ့။
ဒုတိယပိုင္းတြင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာၿပီး အရသာပိုေတြ႕လာသည္။ကာမအရသာက တကိုယ္လုံးလြြမ္းျခဳံစိမ့္ထုံေနသည္။ဖင္ဆုံ ႀကီးကိုလည္း ေကာ့၍ေကာ့၍ေပးေနသည္။
တတိယပိုင္းတြင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေစာေစာကထက္ ပိုသြက္ ပိုထန္လာ၏။မၾကည္ရွိန္ကလည္း ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေကာ့ေကာ့ခံသည္။
ပုတီးႏွင့္မွတ္၍ မႏၲာန္ရြတ္ျခင္း။အသြင္းအႏြဳတ္ျပဳလုပ္ေနျခင္းျဖစ္ရာ တရာတဆယ့္တစ္ေခါက္ျပည့္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ထိုအေတာအတြင္း မၾကည္ရွိန္ တေယာက္ ၂ ခ်ီ တိတိ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။ဤကမၻာေလာကေျမတခြင္တြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ကံအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေသာ ကာမဘုရင္မဟု စိတ္ကူးယဥ္လွ်က္ ရွိသည္။
“….. မမ … မႏၲာန္ကိစၥေတာ့ ၿပီးဆုံးေအာင္ျမင္သြားၿပီ…. အခု အသားကုန္
ၾကဳံးလုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္…….”
မၾကည္ရွိန္ တေယာက္ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်လွ်က္…….
“….ေမာင္ …. ေမာင္ေလး သေဘာ…”
ႏြမ္းလ်ေသာ အသံသဲ့သဲ့ျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။မႏၲာန္ကိစၥ ၿပီးဆုံးေအာင္ျမင္သြားၿပီမို႔ ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ ေပါ့ပါးသြား၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ကုန္းလိုက္ၿပီး မၾကည္ရွိန္လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ အၾကား လက္လွ်ိဳလွ်က္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ကာ ကိုယ္ကိုေနာက္သို႔ ဆုတ္၍ လီးတန္ႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဆြဲႏြဳတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ျခင္း ျပန္သြင္းသည္။ေစာေစာကမူ မႏၲာန္ကိစၥအတြက္ အေရးပါလြြမ္းမိုးေနသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အရသာကို အျပည့္အဝ မခံစားနိုင္ခဲ့။မၾကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ေကာင္းမွန္းေတာ့သိ၏။သို႔ေသာ္ ရြတ္ရ ဖတ္ရ အေခါက္ေရမွတ္ရႏွင့္ ကာမကိစၥ ကာမအရသာကို ခံစားဖို႔က ေနာက္တန္းသို႔ ေရာက္ေနခဲ့သည္။
ယခုေတာ့ တာဝန္ေတြ ၿပီးဆုံးသြားၿပီ။စိတ္လက္ေပါ့ပါးျခင္းႏွင့္အတူ ေရြြလိေမၼာ္အရက္ရွိန္ေလးကလည္းပါေနသျဖင့္ ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ အလြန္တက္ႂကြေန သည္။တခ်က္ျခင္း မွန္မွန္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးေနရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလြန္းလွ၏။ မၾကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အုံထြားသေလာက္ အတြင္းသား ႏုႏုေတြ ကလည္း ျပည့္တင္းလွသည္။
ထြန္းထြန္း၏ ကာမရာဂ စိတ္ေတြကလည္း ေစာေစာကႏွင့္မတူေတာ့။ ပို၍ ျပင္းထန္တက္ႂကြလာ၏။ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းခ်င္ ရမ္းခ်င္ လာ၏။ထို႔ေၾကာင့္ မၾကည္ရွိန္၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို အပီအျပင္ ထိထိမိမိ ဆုတ္ကိုင္ထား၍ အသားကုန္ၾကဳံးၾကဳံးၿပီး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
“……ဘြတ္…ဖြတ္…ဘြတ္….ဖြတ္… ဘြတ္…ဖြတ္….ဖြစ္… ဖြတ္…ဖြပ္… ဖြစ္..ဖြတ္….
…..ဖြစ္…ဖြတ္…ဖြပ္….”
“….အင့္…အေမ့… အမေလး…. ေမာင္….ေမာင္ေလး… ရယ္…အီး…အင့္… အေမ့…
……အားလားလား….ရွီး…အေမ့… အမယ္ေလး… အင့္…အား… အေမ… အေမ..ေရ … အင့္….. အား…..အမေလးေနာ္….”
လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္တို႔ ေတြ႕ထိသံႏွင့္ မၾကည္ရွိန္၏ရမၼက္ညီးသံတို႔မွာ တခန္းလုံး ဆူညံလွ်က္ရွိပါေတာ့၏။မၾကည္ရွိန္ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ထြန္းထြန္း၏ခါးကို တင္းေနေအာင္ဖက္လွ်က္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ေကာ့ေကာ့ခံသည္။
တခါတခါ ဖင္ေၾကာႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ရြဳံ႕ခြက္၍ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ညႇစ္ညႇစ္ ေပးလိုက္စဥ္ ထြန္းထြန္းလေခ်ာင္းတခုလုံး က်ဥ္ကနဲ ဆိမ့္ကနဲ ယားယားတက္သြား၏။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္မို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။အလြန္အိုမင္းမစြမ္းရွိေသာ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးမ်ားမွအပ တရြာလုံးလိုလို စာသင္ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေရာက္ေနၾက၍သာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကမ္းခ်င္းတိုင္းၾကမ္း။ရမ္းခ်င္တိုင္းရမ္းေနၾကသည္ကို မၾကားမသိ မရိပ္မၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ခုတင္ပါ မေနရ တကၽြီကၽြီအသံမည္ကာ ရမ္းခါလွ်က္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အလြန္ထိမိ၏။လီးထိပ္ႏွင့္သားအိမ္ဝကို ေဆာင့္မိတိုင္း မူးေမ့မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။
ကၽြမ္းလိုက္သည့္အလိုးကလည္း စာဖြဲ႕ေလာက္သည္။ဒီလိုလီးမ်ိဳးႏွင့္ဒီပုံစံ အလိုးခံရေသာ မိန္းမတိုင္းတသက္စာစြဲေလာက္ေအာင္ ထိမိလြန္းလွသည္။
ထို႔အျပင္ ထြန္းထြန္းလီးႀကီးသည္ သူမေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးၿပီး လူပ်ိဳဘဝ နိဂုံးခ်ဳပ္ရသည္မို႔ မၾကည္ရွိန္တေယာက္ ရင္တသိမ့္သိမ့္တုန္မွ် ရာဂပီတိေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ၾကဳံရခဲေသာ အခြင့္အေရးကို အပီအျပင္အသုံးခ်သည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ပက္ပက္စက္စက္ခံသည္။ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတခုလုံး ဖူးေယာက္ယားႂကြ
လာသည္။တကိုယ္လုံးလည္း ဓာတ္လိုက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္လြဳပ္လာသည္။
ထြန္းထြန္းလည္း ထို႔အတူပင္ လီးတန္ေခ်ာင္းႀကီး တခုလုံး အီဆိမ့္ယားတက္ လာ၏။
“…….မမ……ေကာင္းလား ဟင္….”
“….အင္း…အား…အ…. ေကာင္း… ေကာင္းတယ္…. အီး..ရွီး… နာ..နာနာ…ေလး.. ေဆာင့္….အင့္…ဟုတ္ပီ… ေဆာင့္…အား…အမေလး…အမေလး….အ… ဟုတ္ပီ… အေမ့….. အင့္….ကၽြတ္…..ကၽြတ္….”
တကိုယ္လုံး ေခၽြးေတြစို႔ထြက္လာသည္အထိ ထြန္းထြန္းတေယာက္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ကုန္းကုန္းေဆာင့္သည္။မၾကည္ရွိန္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဖူးေယာင္ ခုံးႂကြေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲဆြဲညႇစ္ေနသည္ျဖစ္ရာ ၾကာၾကာထိန္းခ်ဳပ္ မထားနိုင္ေတာ့။
သို႔ေသာ္ အားတင္း၍ကား ေဆာင့္ေနပါသည္။
“…..ဖြစ္…ဖြတ္…ဘြတ္….ျဗစ္….ဒုတ္….ဖြစ္…ဇြတ္….ဇြတ္… ဘြပ္…ဘြပ္… ဖြပ္.. ဖြတ္.. ပလြတ္…ျဗစ္.. ျဗစ္… ဒုတ္…ဒုတ္…”
“….အ….အေမ့…အင့္…အ…အင့္…အေမ့… အင္…အီး…ဟင္း…အင့္… အ…အား… အမေလး…. အား…..မ..မ….မမ…..ၿပီး…ၿပီး….ၿပီး…ဟင္း..ဟင္း…ဟင္း…”
မ်က္စိစုံမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ၿပီး မၾကည္ရွိန္အားႏွင့္ေကာ့အေပး ထြန္းထြန္း လီးတန္ႀကီိးကလည္း အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ထဲ့ပစ္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး သုတ္ေရပူေတြ ပန္းထြက္ကုန္၍ ၿပိဳင္တူပီးသြားၾကေတာ့သည္။
ထြန္းထြန္းက သုတ္ေရပူေတြ တပ်စ္ပ်စ္ထြက္ေနလွ်က္ကပင္ ၁၅ ခ်က္ခန႔္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္လိုက္ရာ မၾကည္ရွိန္တကိုယ္လုံး ေလထဲေျမာက္တက္သြားသလား ေအာင့္ေမ့ရေအာင္ အလြန႔္အလြန္ ေကာင္းလွသည့္ ကာမအရသာႀကီးကို တဝတအီ ႀကီး ခံစားလိုက္ရပါေတာ့သည္။
ထြန္းထြန္းကလည္း ပင္ပန္းေမာဟိုက္ကာ မၾကည္ရွိန္၏ကိုယ္လုံးေပၚ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ၾကာၾကာ ဇိမ္ႏွင့္မွိန္းေနၾကသည္။
မတ္တပ္ရပ္ႀကီးျဖစ္၍ ထြန္းထြန္း ေျခသလုံးႂကြက္သားေတြ တင္းေတာင့္လာသည္။
သည္ေတာ့မွ မၾကည္ရွိန္ကိုယ္ေပၚမွ ခြာလိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚပိုင္း ခႏၶာကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္။
မၾကည္ရွိန္ကေတာ့ မည္သည့္စကားမွ မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းလ်ေကာင္းအီႀကီးျဖစ္ကာ မွိန္းေနသည္။အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္က သုတ္ေရေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပန္းထြက္သြားသည့္တိုင္ လီးတန္ႀကီးမွာ ေပ်ာ့ေခြမသြားေသးဘဲ မာေက်ာျမဲ မာေက်ာလ်က္ဆက္ရွိေနေသးသည္။
ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ဝသြားၿပီျဖစ္၍ အားရေက်နပ္စြား မွိန္းလ်က္ရွိေသာ မၾကည္ရွိန္၏မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ ျပန္လည္ထႂကြ လာျပန္၏။
အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ေသြးသားဆူးၿဖိဳးၿပီး အေၾကာေတြသန္စြမ္းလွ်က္ ရွိကာ အေပးေကာင္းလွေသာ မၾကည္ရွိန္ကို သေဘာက်ေန၏။တပ္မက္ႏွစ္သက္ေန၏။ ဘတၳရီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ တင္းရင္းမို႔ေမာက္ စူေကာ့ေနေသာ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ နို႔အုံႀကီးႏွစ္မြြာကလည္း ထြန္းထြန္း၏ကာမရာဂစိတ္ကို အရွိန္တက္ေအာင္ ျမဴဆြယ္ေနျပန္၏။
ေစာေစာက မႏၲာန္ကိစၥေၾကာင့္ ေရွ႕သို႔မတိုးသာေသာ ကိေလသာ ရာဂစိတ္မွာ ယခုအခါ တကိုယ္လုံးသို႔ ျပန႔္ႏွ႕ံသြားၿပီျဖစ္၍ ရမၼက္ေသြးတို႔ကလည္း အခိုးအလွ်ံထြက္မတတ္ ဆူပြက္လာပါေတာ့သည္။
ထြန္းထြန္းတေယာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ စိတ္ကူးရင္း မၾကည္ရွိန္၏တင္းရင္းႏုရြ ေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ဆုတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။
ေဘးသို႔ကားထြက္ေနေသာ မၾကည္ရွိန္ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚသို႔ မတင္လိုက္သည္။သည္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ပိုက်ပ္သြား၏။ ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အေျခမွ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုတ္ကိုင္လွ်က္ လီးတန္ႀကီးကို အဆုံးထိသြင္းမေဆာင့္ဘဲ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာ ျမႇုပ္သြင္း ကာ ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေညႇာင့္လိုး လိုးေပးသည္။
“……ၿပိ….ၿပိ…ၿပိ…ပလပ္….ပလြတ္….ၿပိ…ဇြိ…ဇြိ….ဇြစ္…. ၿပိ..ၿပိ….ပလြတ္…”
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္လီးတန္ႀကီးက ဟာေပါက္မရွိေအာင္ ျပည့္က်ပ္ေနသည္ ျဖစ္ရာ ေစာေစာကၿပီးထားေသာ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏အေရေတြက ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ခိုေအာင္းေနေသးသည့္အတြက္ သံစဥ္က တမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ လည္းမဟုတ္။ညင္ညင္သာသာေလး ထြက္ေပၚေနသည္။ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပးတင္ထားသည့္အတြက္ ဖင္ဆုံႀကီး က ခုတင္ၾကမ္းႏွင့္လြတ္လြတ္ေန၏။တခါတခါ လီးတန္အေရျပားေတြက ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးႏွင့္ ထိထိမိမိႀကီး ပြတ္တိုက္မိသည္။
ထိုအခါ က်ဥ္စက္ႏွင့္အတို႔ခံလိုက္ရသလို မၾကည္ရွိန္ တကိုယ္လုံး လြဳပ္ခါသြားသည္။ေစာေစာက ၿငိမ္သက္စျပဳေနေသာ ရမၼက္ေသြးမ်ားမွာ ယခုတဖန္ ပူေႏြးလြဳပ္ထစျပဳလာသည္။
ထိုစဥ္ ………….
“…..ၾကည္ရွိန္…ေရ…. ေဟ့ …ၾကည္ရွိန္… ေအာက္တံခါး…လာဖြင့္စမ္း…”
မၾကည္ရွိန္ေယာက်ာ္း ကိုေပါစိန္အသံေၾကာင့္ ခပ္မွန္မွန္ေညႇာင့္ရင္း
ကာမအရသာယူေနေသာ ထြန္းထြန္းခမ်ာ ၾကက္သီးေတြ ဖ်င္းကနဲထၿပီး ေခါင္းနပန္း ႀကီးသြား၏။မၾကည္ရွိန္လည္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္လွ်က္ ဇိမ္ႏွင့္မွိန္းခံေနရာမွ မ်က္လုံးအစုံ ျပဴးက်ယ္ကာ တုန္လြဳပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မိန္းမေတြက ေယာက်ာ္းေတြထက္ တပန္းသာ၏။မာယာႂကြယ္၏။ညဏ္နီညဏ္နက္မ်ား၏။မၾကည္ရွိန္က အသာေနဆို သည့္သေဘာႏွင့္ ထြန္းထြန္းကို လက္ကာျပသည္။
“….ေဟ့…. ၾကည္ရွိန္…. ၾကည္ရွိန္…ေရ… မနိုးေသးဘူးလား.. ဟ..”
ကိုေပါစိန္အသံက ထပ္ေပၚလာျပန္၏။တံခါးကိုလည္း သုံးေလးခ်က္ ပုတ္လိုက္သည္။
“…..အင္…အင္း….ေတာ္…ကို…..ကိုေပါစိန္လား….”
မၾကည္ရွိန္က အိပ္ခ်င္မူးတူးသံႏွင့္ လုပ္ႀကံၿပီး ထူးသံျပဳ၏။
“…အင္း…ဟုတ္တယ္ဟ…. တံခါးဖြင့္စမ္း…အေတာ္ ေစာက္အိပ္ႀကီးတဲ့မိန္းမ…
…ငါက ျပန္လာမလားလို႔ ေစာင့္ေနတာ…”
“….အင္း….အင္း…လာၿပီ…လာၿပီ….”
ကိုေပါစိန္အသံၾကားကထဲက ထြန္းထြန္းက သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏြဳတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းကို ခုတင္ေအာက္ဝင္ပုန္းရန္ ဟန္အမူအယာျပလိုက္၏။ ထြန္းထြန္းလည္း ခုတင္ေအာက္ ဝင္ပုန္းလိုက္ေလသည္။
မၾကည္ရွိန္က ထမီတထည္ ေကာက္စြပ္လိုက္ၿပီး အေပၚအက်ီဝတ္ ကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားသည္။တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး အျပင္ဖက္ ေသြးထြက္ေပါက္ေနစဥ္ ကိုေပါစိန္အေပၚထပ္သို႔ တက္လာသည္။ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲတန္းဝင္သြား၏။ကိုေပါစိန္ ဝင္လာသည့္အတြက္ ထြန္းထြန္းတေယာက္ ႏွလုံးခုန္ျမန္ကာ ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေန
သည္။
ကိုေပါစိန္က ခုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ကာ ခါးပိုက္ထဲက ပိုက္ဆံေတြကို ေရတြက္ေန၏။အားလုံး စုစုေပါင္း ငါးေထာင္ေက်ာ္နိုင္ခဲ့၏။ ပိုက္ဆံေတြကို စားပြဲေပၚလွမ္းအတင္ ေရြြလိေမၼာ္အရက္ပုလင္းကို ေတြ႕သြား၏။
ဦးေပါစိန္က အရက္ပုလင္းကို ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့လွ်က္ ဘိလပ္ေရေသာက္သလို ေသာက္ခ်သည္။အခ်ိဳပုဂံ ႏွစ္လုံးစာေလာက္ ဝင္သြားသည္။ထိုစဥ္ မၾကည္ရွိန္ ေရာက္လာ၏။အရက္ပုလင္းကို စားပြဲေပၚျပန္ထားရင္း ………….
“….ဒီ….အရက္ပုလင္းက ဘာလုပ္ထားတာလဲ….”
“…..ေတာ္ျပန္လာရင္ ေသာက္ဖို႔ေလ….တကထဲ …ဖဲက မိန္းမထက္ ေကာင္းေနလိုက္တာ…..အခုမွ…ေပၚလာတယ္ …ဟြန္း.. မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး…”
မၾကည္ရွိန္က မ်က္ေစာင္းထိုးကာ မေက်နပ္ေသာ အမူအယာႏွင့္ကိုေပါစိန္ ကိုပင္ ျပန္ေဟာက္လိုက္သည္။မၾကည္ရွိန္ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ကိုေပါစိန္သိလိုက္သည္။ ခါတိုင္းလည္း လင္မယား မလိုးခင္အရက္ေသာက္ေနက်ျဖစ္၏။
“……မသိဘူး….ေရာ့…….”
မၾကည္ရွိန္က ဖ်ာေအာက္တြင္ ထိုးထားေသာ ပိုက္ဆံအလိပ္ကို ကိုေပါစိန္ လက္ထဲ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ထဲ့ေပးလိုက္သည္။ကိုေပါစိန္ ေရတြက္ၾကည့္ရာ ၂၅၀၀ိ/ ျဖစ္၏။
“….ဟား …. ၇၅၀၀ိ/ ေတာင္ရွိေနၿပီ..ေဟ့… မင္းအတြက္ ဆြဲႀကိဳးတကုန္းဝယ္ေပးမယ္ …သိလား….”
(မွတ္ခ်က္။ ထိုေခတ္က ေရြြဘိုမေနာဆံ အေကာင္းစား အသန႔္တျပည္မွ ၈ိ ၅၀ ျပား ေခတ္ျဖစ္၏။)
မၾကည္ရွိန္က မေက်နပ္ဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို စူပုပ္ထားလိုက္၏။မ်က္ႏွာက ပုတ္သိုးေနေသာ္လည္း ရင္ထဲတြင္မူ သူ႔ေယာက်ာ္းနိုင္လာေသာ ေငြေတြကိုၾကည့္၍ ဘုရားပြဲလွည့္ေနသည္။ကိုေပါစိန္မ်က္ႏွာက ေငြေလာဘေတြတက္ကာ ျပဳံးရြြင္ေန၏။ မၾကည္ရွိန္ မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့လိုက္ၿပီး……
“….မိန္းမကလဲကြာ….. တညတေလေလး မလုပ္ရတာမ်ား..ျဖစ္ေနလိုက္တာ… မနက္ျဖန္ညက်မွ…မင္းေက်နပ္ေအာင္…လုပ္ေပးမယ္..သိလား… ကဲ…ကဲ… မင္းေစာက္ ဖုတ္ကို ယက္ေပးမယ္ကြာ….ေက်နပ္ပလား…”
ကိုေပါစိန္က ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးမည္ဆိုသျဖင့္ ထြန္းထြန္း ျပဳံးလိုက္မိသည္။ မၾကည္ရွိန္က အလိုမက်ဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ဆတ္ကနဲ လြြဲပစ္လိုက္သည္။ေငြအေပၚ စူးစိုက္ေနေသာ တဏွာေလာဘက မိန္းမေစာက္ဖုတ္အေပၚ သက္ေရာက္မြဳ အားနည္းေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကိုေပါစိန္ အသဲအသန္ေခ်ာ့ေနရသည္။ဒီေန႔အဖို႔ ကိုေပါစိန္တေယာက္ လက္ေတြ႕လာဘ္ေတြ ပြင့္ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ဖဲဝိုင္းကို ျပန္သြားရမည္။
“…..ကဲပါ….မိန္းမရာ….စိတ္ေကာက္မေနပါနဲ႔ကြာ…. နက္ဖန္ည….စိတ္ခ်… နိုင္စရွိရင္ …ဆက္နိုင္အုံးမွာ….အဲဒီေတာ့..ေျပးလိုက္အုံးမယ္ေနာ္…”
ကိုေပါစိန္က ဘယ္လိုေခ်ာ့ေခ်ာ့ မၾကည္ရွိန္က မေက်နပ္တဲ့အမူအယာျဖင့္ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းထားသည္။
“………ကဲ..ကဲ…မင္း..ေက်နပ္ေအာင္…”
ကိုေပါစိန္က ခုတင္ေအာက္ဆင္းလွ်က္ ၾကမ္းေပၚဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး မၾကည္ရွိန္၏ ထမီကို ပင့္လွန္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကိုျဖဲလိုက္၏။ထို႔ေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနားတိုးကပ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို လက္ႏွင့္ျဖဲကာ လွ်ာၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ယက္ပါေတာ့၏။
“…..ပလပ္…ျပတ္…..ပလပ္…ျပတ္….ျပတ္….ပလပ္…”
လွ်ာၾကမ္းႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားနီႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္လွ်က္ အကြဲေၾကာင္း ထိပ္ရွိ ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ပြတ္ထိုးမိသြားရာ မၾကည္ရွိန္ခႏၶာကိုယ္မွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့ေကာ့တက္သြား၏။
ကိုေပါစိန္ ခုတင္ေအာက္ဆင္းၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ကထဲက ထြန္းထြန္းတေယာက္ ေၾကာက္ဒူးတုန္လွ်က္ရွိ၏။ဘုရားတေနရသည္။ေစာက္ဖုတ္ကို တျပတ္ျပတ္ယက္ေနေသာ အသံကိုလည္း အနီးကပ္ၾကားေနရသည္ျဖစ္ရာ သူ႔စိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး ခံစားေနရ၏။
ေၾကာက္စိတ္မွ မခံခ်င္စိတ္ အသြင္ေျပာင္းသြားသည္။ကိုေပါစိန္ကို ထထိုးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္ေနသည္။သူ႔စိတ္ကို မနည္းႀကီး ခ်ဳပ္တည္းထားရ၏။ တမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေသာအခါ ကိုေပါစိန္ ထရပ္လိုက္သည္။
“….ကဲ…မိန္းမေက်နပ္ေတာ့ေနာ္….မင္းေစာက္ဖုတ္ကအေရေတြ…ေတာ္ေတာ္ ေတာင္ထြက္ေနတာဘဲ… ငါသေဘာေပါက္တယ္သိလား…မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ေစာက္ေရေတြကို ငါ အကုန္ယက္ၿပီး… ၿမိဳခ်လိုက္တယ္….အ.ဟင္း.ဟင္း.. ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား…သြားမယ္….ေနာ္……တံခါးပိတ္လွည့္အုံး…”
ကိုေပါစိန္ အခန္းထဲမွ ထြက္သြား၏။ေလွကားေပၚေရာက္ေသာအခါ ….
“…..ဟာ….အခုမွ သတိရတယ္…မိန္းမေရ…မနက္ေစာေစာ ထေနာ္..ထြန္းထြန္းက …ပံ့သကူပစ္မွာတဲ့ဟ…..”
“…..ဘယ္က….ထြန္းထြန္း..လဲ…”
“…ေဟာဗ်ာ….အ…ပါ့..ကြာ…. အခု အေကၽြးအေမြး…စတုဒီသာလုပ္တဲ့အိမ္က… ထြန္းထြန္းေလ…. ေကာင္ေလးက…လူထူးေလးဟ… ကိုရင္ဘဝ…ျမဲၿပီေအာက္ေမ့
ေနတာ….အ.ဟင္း..ဟင္း….မိန္းမလိုခ်င္လို႔…ထြက္လာပုံရတယ္…”
“….လိုခ်င္ယုံတင္မကဘူးဗ်ိဳ႕….အခု…ခင္မ်ား…မိန္းမကိုေတာင္လိုးေနၿပီ…” ဟု ထြန္းထြန္းစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေအာ္ထည့္လိုက္ခ်င္သည္။ေစာေစာက ကိုေပါစိန္ သူ႔မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေပးေနတာကို ထြန္းထြန္းမနာလို မေက်နပ္ျဖစ္ေန၏။
သူႏွစ္ႏွစ္ကာကာႀကီးလိုးေပးေနေသာ မၾကည္ရွိန္အေပၚ သူ႔မသိစိတ္က စြဲလန္းတြယ္တာေနၿပီျဖစ္ရာ သူပိုင္မယားဟု မွတ္ယူထားလိုက္ပုံရ၏။ ေအာက္ထပ္ တံခါးဆင္းပိတ္ၿပီး မၾကည္ရွိန္ အေပၚထပ္ျပန္တက္လာသည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကိုပါ ဂ်က္ခ်ထားလိုက္သည္။
“….ေမာင္ေလး….လာေတာ့ေလ…”
ထြန္းထြန္းက မေက်နပ္စိတ္ေၾကာင့္ ကုတင္ေအာက္တြင္ ေပကပ္ေန၏။
“…..ေဟာေတာ့…လာပါလို႔ဆိုေန…”
ထြန္းထြန္းက ေပကပ္ျမဲ ေပကပ္ေန၏။မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းေၾကာက္ေနသည္ဟု ထင္ကာ ခုတင္ေအာက္ငုံ႔ဝင္ကာ လက္ဆြဲေခၚသည္။ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္သည္။မၾကည္ရွိန္ကလည္း ဇြတ္ကိုဆြဲေခၚသည္။သည္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္ေရာက္လာ၏။
ထြန္းထြန္းက ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးျဖင့္ပင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကမူ ေတာင္ျမဲေတာင္ေနသည္။မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြ ဆုပ္ကိုင္ရင္း………………..
“……ၾကည့္စမ္း……ထြားလိုက္တာလြန္ေရာ….အလိုးသန္…အပ်ိဳးမွန္… အဖိုးတန္တဲ့ … ……ခ်စ္စရာလီးႀကီးပါလားေနာ္….”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ စကားကို လုံးဝဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ခုတင္ေအာက္ရွိ သူ႔ပုဆိုးႏွင့္
အက်ီကိုေကာက္ဝတ္မည္ျပဳသည္။မ်က္ႏွာကလည္း စူပုတ္ေန၏။ထြန္းထြန္း အျပဳအမူအေၾကာင့္ မၾကည္ရွိန္ ပ်ာယာခတ္သြားသည္။
“….ဒါ..ဒါက…ဘာ…ဘာလုပ္တာလဲ..ဟင္…ေမာင္ေလး…”
မၾကည္ရွိန္အသံက ငိုသံပါေနသည္။
“…..ျပန္မလို႔….ခင္မ်ားေယာက်ာ္းကို ဆက္လိုးခိုင္းေတာ့…”
ထြန္းထြန္းက မာေက်ာေက်ာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္သည္။မၾကည္ရွိန္ အခုမွ သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။ထြန္းထြန္းတေယာက္ သူ႔ေယာက်ာ္းကို မနာလို ျဖစ္ေနပုံရသည္။မၾကည္ရွိန္ပို၍ ၾကည္ႏူးသြားသည္။
လူပ်ိဳစစ္စစ္၏ လီးကိုလည္း အလိုးခံရေသးသည္။ထိုလူပ်ိဳေလးကလည္း သူမကို စြဲလမ္းေနသည္။စြဲလမ္းစိတ္ေၾကာင့္သာ မနာလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
သို႔ေသာ္ လွ်ပ္တျပက္ဉာဏ္အရာတြင္ မိန္းမေတြကို လိုက္မမွီ။ေက်နပ္တာကို မေက်နပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍………
“….အမေလး..ဟဲ့…ျဖစ္ေနလိုက္တာေနာ္…ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးလဲ ထားပါအုံးရွင္ရဲ့…. …ရွင္က်မဆီလာတာ လက္ဖြဲ႕စီရင္ဖို႔လာတာမဟုတ္လား…ဖာသည္လိုသေဘာထားၿပီး ပိုက္ဆံေပးလိုက္တာ…မဟုတ္လား…ဟင္….ဒါနဲ႔မ်ား…”
ထြန္းထြန္း နားလည္သြားသည္။သူ႔ကို ကာကြယ္ဖို႔ မၾကည္ရွိန္ မာယာပရိယာယ္ သုံးရပုံကို သေဘာေပါက္သြား၏။မၾကည္ရွိန္၏လွ်ပ္တျပက္ မာယာဉာဏ္ကိုလည္း စိတ္ထဲက လြိဳက္လြိဳက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
“…..ေတာင္းပန္ပါတယ္…မမ.ရာ…သည္းခံပါေနာ္…မ..မမ..ေက်းဇူးေၾကာင့္ လက္ဖြဲ႕ အစီအရင္.. ေအာင္ျမင္ရတာပါ ..ေနာက္လဲ…ကူညီအုံးေနာ္…မ…မ..”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ေခ်ာ့၏။မၾကည္ရွိန္က မ်က္ႏွာေၾကာ တင္းထားဆဲ ျဖစ္သည္။
“…….ေတာ္ၿပီ…..မကူညီေတာ့ဘူး…”
“…..ကူညီပါ…မမ..ရာ…ေနာ္…ေနာ္…လို႔…”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ပါးကို ဆြဲယူလွ်က္ အားရပါးရနမ္းရြိဳက္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏြဳတ္ခမ္းအစုံကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္လိုက္သည္။မၾကည္ရွိန္ လက္အစုံကလည္း သူ႔လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ထြန္းထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးက ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကို ဖိေထာက္ထားသည္။
ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္လို႔ အားရေတာ့မွ။
“……ကဲ..မ..မ…..ႏြဳတ္ဆက္ပြဲအျဖစ္…တခ်ီေလာက္ လုပ္ရေအာင္ေနာ္…”
“..ဟင့္..အင္း…”
“….လုပ္ပါ…မမ..ရာ…တကယ္ခ်စ္လို႔ပါေနာ္…”
“….ဟင့္အင္း…”
“….မမ…က…တကယ္…မခ်စ္ဖူးေပါ့…ဟုတ္လား…”
“….ဟင့္အင္း…”
“….ကဲ…စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး..ဗ်ာ…ကဲ…”
ထြန္းထြန္းက မၾကည္ရွိန္ကို ခုတင္ဘက္လွည့္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေစာင္းေပၚလက္ေထာက္ ေစသည္။မၾကည္ရွိန္က ေတာင့္ေတာင့္ကုန္းကုန္းႀကီး လုပ္ေန၏။ထြန္းထြန္းက ေတာင့္ထားေသာ ခါးကို ေအာက္သို႔ဖိခ်သည္။
ခါးအညြြတ္တြင္ ဖင္အိုးဝင္းဝင္းႀကီးႏွစ္လုံးက အက္ကြဲစြင့္ကခါးအညြြတ္တြင္ ဖင္အိုးဝင္းဝင္းႀကီးႏွစ္လုံးက အက္ကြဲစြင့္ကားလာသည္။ထြန္းထြန္း စိတ္ေတြ ႏြားသိုးကဲ့သို႔ တရွူးရွူးျဖစ္လာသည္။မၾကည္ရွိန္၏ ဖင္အိုးႀကီးေနာက္တဲ့တဲ့ တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ခါးသြယ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္၏။
အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ မွန္းထိုးသည္။လက္ႏွင့္အေသအခ်ာမကိုင္ဘဲ အရမ္းကာေရာ စြတ္ထိုး၏။
ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္အထိုးတြင္ ေစာက္ဖုတ္အုံတခုလုံး ေအာင့္တက္သြားသည္။ မၾကည္ရွိန္ ခါးကိုဆတ္ကနဲညြြတ္ကာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ပင့္ေျမွာက္လိုက္သည္။ထိုအခိုက္ ဝယ္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေသာ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ ခ်ိန္သားတဲ့ကာ တရွိန္ထိုး တိုးဝင္သြားသည္။
“…..ဗ်စ္…ဗ်စ္…ဗ်စ္…ျဗစ္…ပလြတ္….ဖြတ္….ဇြတ္…ဇြိ……..ဖြစ္….”
“….အ..အား…အ..အ…အင့္…အင္း…အင့္…အား…ကၽြတ္…အင့္…အင့္…အေမ့…
….အား….ရွီး…ကၽြတ္….ကၽြတ္….”
မၾကည္ရွိန္တေယာက္ ခုတင္ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ေမွာက္က်သြားသည္။ဖြင့္ဖြင့္ထြားထြား စြင့္စြင့္ကားကား ဖင္အိုးဝင္းဝင္းႀကီးက ပို၍ေျမာက္ႂကြလာသည္။
ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါ ေတာ့သည္။
“….ဖြတ္…ဖြတ္…ဖြတ္…ဘြပ္….ဖြတ္….ဖြတ္….ျဗစ္….ဖ်စ္…ဇြတ္….ဖြတ္…ဘြပ္…”
“…အ..အမေလး…ကၽြတ္…ကၽြတ္….အင့္..အေမ့…အင့္…အင့္…အ….ရွီး… အမေလး…. ….ေကာင္းလိုက္တာ….အား…လား…လား….ကၽြတ္…ကၽြတ္… ေကာင္းလိုက္တာ… ေမာင္ေလးရယ္…. ရွီး…ထိ…ထိ…လိုက္တာကြယ္… အင့္…. ဘြတ္.. ေဆာင့္…ေဆာင့္…
…ဟုတ္ပီ…. အင့္…အေမ့….. နာ…နာ… နာနာေလးေဆာင့္စမ္းပါ…အင့္…အား..”
မၾကည္ရွိန္က သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ခံသလို ထြန္းထြန္းကလည္း ႏြားသိုးေဆာင့္ေဆာင့္သည္။အခ်က္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တခုလုံး ပြင့္ကန္ထြက္မတတ္ ယားႂကြတင္းတက္လာသည္။
ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို အားရပါးရ ညႇစ္ထဲ့လိုက္သည္။ထြန္းထြန္းတကိုယ္လုံး တုန္ခါက်ဥ္တက္သြားၿပီး လေရပူေတြ ဒေလေဟာပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။မၾကည္ရွိန္မွာလည္း ဓာတ္လိုက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ဟင္းကနဲ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးေတြဆြဲကာ ေစာက္ေရပူပ်စ္ပ်စ္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါ၏။
ထြန္းထြန္းမ်က္ႏွာက မၾကည္ရွိန္၏ေက်ာျပင္ ေဖြးေဖြးႀကီးေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက တဆတ္ဆတ္လြဳပ္လွ်က္ ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ဆြဲဆြဲညႇစ္ေနသည္။
ညႇစ္ခ်က္တိုင္းတြင္ လေရပူေတြက ဗ်စ္ကနဲ ဗ်စ္ကနဲ ထြက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားအေတာ္ၾကာၾကာ မွိန္းေနလိုက္ၾက၏။ကာမအရသာထူးႀကီးကို အတူတကြ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားေနၾကသည္။သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲစိမ္ၿပီး မႏၲာန္ ကို စိတ္ထဲက ရြတ္လိုက္သည္။
“…ဥဳံ မုစလိႏၵာ ေတာသာယာ လာသည့္မုဆိုး.. ငါ့ကို လိုး လိုးသည္ကိုလည္း ငါမသိ…ဝင္္ေလ တစိစိ…”
၃ရေခါက္ စိတ္ကမွန္းရြတ္အၿပီး သူ႔လီးတန္ႀကီးဆြဲႏြဳတ္လိုက္သည္။
“….ဗလြတ္…ဘြတ္…ဘြတ္…”ဟူေသာ အသံကို ျဖစ္ေစလွ်က္ လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ကၽြတ္ထြက္လာ၏။
ကိုေရြြလီးခမ်ာ သည္တခါေတာ့ မာန္ဟုန္ေလ်ာ့က်သြား၏။ထြားဆဲ ႀကီးဆဲ သန္မာဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေစာေစာကလို မာန္အဟုန္ထကာ မေတာင္ရွာနိုင္ေတာ့ေပ။
တရားသူႀကီးေရွ႕ေရာက္ေနေသာ တရားခံပမာ ေငါင္ေငါင္ႀကီး ငိုက္ဆင္းလွ်က္ ရွိပါေတာ့သည္။
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
နံနက္ ၅ နာရီခြဲအခ်ိန္တြင္ မၾကည္ရွိန္တေယာက္ သူ႔ေယာက်ာ္းေဘးတြင္ထိုင္လွ်က္ ေယာက်ာ္းပုခုံးေပၚေခါင္းေမွးတင္ကာ ဖဲစဥ္ထားပုံကို ၾကည့္ေန၏။
ဘာလာလာ သူ႔ေယာက်ာ္းေဒါင္းေတာ့မည္။ထိုစဥ္ ပစ္ဖဲကိုမေကာက္ဘဲ တခ်ပ္ဆြဲ၍လက္ဝါးႏွင့္အသာအုပ္ၿပီး ပြတ္ဆြဲၾကည့္လိုက္ရာ………..
“…..ဟား…ဂ်ိဳကာ…ေဒါင္းၿပီေဟ့…”
မၾကည္ရွိန္က ေငြပုံေတြ လိုက္သိမ္းလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ “….ကဲ….ကဲ…ဖဲဝိုင္းေတြသိမ္းေတာ့ေဟ့….ကာလသားေတြက… ထမင္းေကၽြးဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့…”
ထြန္းထြန္းအေဖက ဝိုင္းေတြရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ထြန္းထြန္းက သူ႔အေဖေနာက္ မွ ကပ္ပါလာရင္း မၾကည္ရွိန္တို႔ဝိုင္းဆီေရာက္လာသည္။ကိုေပါစိန္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္တန္းရင္း အေၾကာဆန႔္ေနရာမွ ထြန္းထြန္းကိုျမင္သြားသည္။
“….ေဟ့…ထြန္းထြန္း…ပံ့သကူ ဖြက္ၿပီးပလားကြ…”
“….ဟုတ္ကဲ့…ဖြက္ၿပီးပါၿပီ….ဦးေလးစိန္…”
“…..ေငြ…ဘယ္ေလာက္ပါလဲ..ဟ…”
“…..ေထာင့္ငါးရာ…”
မၾကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္လိုက္သည္။ထိုအၾကည့္မ်က္ဝန္းထဲတြင္ အဓိပၸါယ္ေပါင္းမ်ားစြာပါ၏။ထိုအဓိပၸါယ္ကို ထြန္းထြန္းသာသိလိုက္၏။ “….ည ၁၁ နာရီ..” ဟု ျဖစ္သတည္း……………….။
ၿပီးပါၿပီ...။
